دختران شعیب ، مادر و خواهر حضرت موسی ع ، حضرت مریم ، آسیه ،

هاجر ( مادر حضرت اسماعیل ع ) ، آمنه ( مادر پیامبر اکرم ص ) و نیز حلیمه ی

1) همسر جزبیل نجار :

این زن در زمان حضرت موسی ع به او ایمان آورد . از قضای روزگار او به

حرمسرای فرعون - بعنوان آرایشگر دختر فرعون - رفت و آمد می کرد . روزی

 هنگام آرایش کردن موی دختر فرعون ، شانه از دستش افتاد . از آنجا که

زبانش به ذکر خدای بزرگ عادت کرده بود ، ناگهان گفت : بنام خدا .دختر

 فرعون از او پرسید : منظورت از خدا ، پدرم فرعون است ؟

او گفت : خیر ، بلکه من کسی را ستایش می کنم که پدر تو را آفریده ، و او را

از بین خواهد برد .

دختر فرعون سریع جریان را به پدرش اطلاع داد و فرعون او را احضار کرد و به

زن گفت : مگر به خدایی من اعتراف نداری ؟ گفت : هرگز خدای حقیقی را رها

نمی کنم ، تا تو را بپرستم .

فرعون از این سخن بقدری عصبانی شد که فوراً دستور داد تنور مِسی را پر از

 آتش کردند و آن تنور سرخ شد و به جلادان گفت همه ی بچه های این زن را

به تنور بیندازید ؛ تمام بچه هایش را در مقابل چشمهایش سوزاندند . تنها یک

بچه ی کوچک در آغوش زن مانده بود . طبیعی است که مادر و یا هر انسانی

 به بچه ی شیر خوارش بیش تر علاقه دارد . بچه ی کوچک را به زور از مادر

گرفتند و جلاد گفت : اگر از آیین موسی بیزاری بجویی ، بچه ی تو را در آتش

 نمی افکنم . بچه ی شیر خوار قلبش را به تلاطم آورد و خواست در ظاهر

سخنی بگوید . در این وقت بقدرت خدا ، بچه بزبان آمده ، بمادرش گفت : صبر

کن ؛ تو بر حق هستی .

مادر صبر کرد ؛ آن بچه را نیز در آتش افکندند و سوزاندند . سپس خودش را به

 آتش افکندند . این زن مؤمنه و شجاع ، تا زنده بود ، تسلیم زور نشد و در برابر

 این همه مصائب تلخ ایستادگی کرد .

پیامبر اکرم ص می فرماین : در شب معراج در فضا ، در محلی بوی بسیار

خوشی به مشامم رسید . از جبرئیل ع پرسیدم : این بوی خوش بی نظیر

 چیست ؟ جبرئیل پاسخ گفت : این بوی خوش از خاکستر جسد سوخته ی

همسر جزبیل و فرزندان اوست که در زمین محاذی این فضا ریخته اند و این

بوی خوش تا روز قیامت از این زمین استشمام می شود .

2 ) مادر ابراهیم خلیل الله ع :

شبیه جریان حضرت موسی ، برای مادر حضرت ابراهیم بنام « یونا - نونا » رخ

 داد . نمرود بوسیله ی کاهنان اطلاع پیدا کرد که کودکی متولد می شود و او

را هلاک می کند و به نقل بعضی ، از هفتاد و هفت تا صد هزار کودک را کشت

. مادر فداکار ابراهیم ع در این بحران سخت ، با مقاومت بی نظیری ، خود را

دور از جاسوسان نمرود نگه داشت و هنگام زایمان به بهانه ی قاعدگی - که

در آن زمان رسم بود زنان قاعده از شهر بیرون می رفتند - از شهر خارج شد

، کنار کوهی در بیابان غاری را پیدا کرد ، به درون غار رفت و در همان جا

 ابراهیم ع از او متولد شد .

این مادر خستگی ناپذیر تا 13 سال دور از چشم جاسوسان ، گاهی در نیمه

 های شب و گاهی صبح زود ، خود را به غار می رساند و با فرزندش دیدار می

 کرد . امدادهای غیبی به کمک او می شتافت و خدا او را یاری می کرد . سر

انجام پس از 13 سال ، ابراهیم ع با ترتیب خاصی وارد شهر شد و کم کم مبارزه

با بت پرستان را شروع کرد و روز به روز بر اوج مبارزه اش می افزود .

3 ) همسر حضرت ایوب ع :

رُحمه ، همسر حضرت ایّوب ع ، که از دختران حضرت شعیب بود ، با سخت

ترین حوادث روزگار روبرو شد . فرزندانش زیر ساختمان ماندند و کشته شدند ،

 باغهایش سوخت ، همه ی اموال و دامهایش نابود شد و سر انجام بیماری

 سخت و طولانی ، حضرت ایّوب را فرا گرفت . از همه سخت تر ، بجای اینکه

 مردم او را عیادت و نوازش کنند ، سرزنش می کردند و می گفتند : لابد

گناهکار بوده ای که خداوند تو را به این وضع گرفتار کرده است . از حضرت ایّوب

 دوری می کردند و او به ناچار از شهر خارج شد و در بیابان به زندگی رنج آور

ادامه داد . بعداً خداوند دوباره فرزندان صالحی از همین زن به ایّوب داد.

داستان همسر حضرت ایّوب ، بما یاد می دهد که : اولاً ، اولاد پیغمبر خدا هم با

 حوادث بسیار سخت آزمایش می شود ؛ ثانیاً ، انسان مؤمن سعی می کند از

 این آزمایش الهی سر فراز بیرون بیاید ؛ ثالثاً ، همسر خوب ، کسی است که

در مشکلات و حوادث تلخ روزگار ، همسر خود را تنها نگذارد ؛ اگر چه وظیفه ی

مرد هم این است که حتی المقدور دنبال کسب و کار حلال برود و وسایل

زندگی و رفاه خانواده ی خود را فراهم کند .

زنان مؤمنه ی فراوانی قبل از اسلام بودند ، که تاریخ بوجود چنین بانوانی -

مثل دختران شعیب ، مادر و خواهر حضرت موسی ع ، حضرت مریم ، آسیه ،

هاجر ( مادر حضرت اسماعیل ع ) ، آمنه ( مادر پیامبر اکرم ص ) و نیز حلیمه ی